Mendoza, Vina del Mar & Santiago

Nasz pobyt dobiega konca – dzis ostatni dzien w Poludniowej Ameryce, Michal poszedl pobiegac a ja nadrabiam wszystkie zaleglosci by zaczac Nowy Rok bez tylow.

Mendoza w Argentynie – zaraz po zakonczeniu naszej wycieczki po Patagonii wsiedlismy w autobus w Santiago i pojechalismy do Mendozy (7 godz). Sceneria byla niesamowita (szkoda ze przespalismy wiekszosc drogi) bo jechalismy serpentynkami przez Andy i przejezdzalismy kolo Aconcagualy (najwyzszej gory a Ameryce – 6,959 mnpm). Pierwsze 2 dni spedzilismy lenichujac w Mendozie – odpoczywajac, robiac plany na reszte pobytu i spiac. Potem wzielismy sie w garsc i pojechalismy na 2 dni do Puente del Inca w Andach – mala miescina, kilkanascie domow i schronisko, polozona na 2,800 m. Wiele wycieczek z Mendozy jezdzi tam by ogladac stare laznie. Z Puente del Inca wychodzi wiekszosc wypraw na Aconcagua (wyprawa 10 osobowa wychodzila jak tam bylismy) – wejscie na szczyt zajmuje okolo 2 tygodni. My niestety nie mielismy tyle czasu wiec zadowolilismy sie podziwianiem Aconcagua ze daleka (poszlismy na 20km szlak w Harcones) – pogoda piekna a niebo na tej wysokosci bylo tak niebieskie jak widac z samolotu. Przypomnialy nam sie czasy jak wchodzilismy na Kilimanjaro 5895m pare lat temu. Poznym popoludniem poszlismy na cmentarz alpinistow – ludzi poleglych podczas proby zdobycia Aconcagua, byli w roznym wieku od 18 to 74 lat i o roznych porach roku – lekcja: do gor trzeba miec szacunek. Te 2 dni w gorach byly bardzo relaksujace – malo ludzi (wiekszosc ludzi jezdzi na zorganizowane wycieczki wiec nie maja czasu polazic po gorach – zazwyczaj autobus sie zatrzymuje, robia zdjecie i jada dalej).

Potem wrocilismy do Mendozy na swieta. W niedziele przed swietami pojechalismy do pobliskiej winiarni na smakowanie i lunch – bylo bardzo ciekawie, dowiedzielismy sie ze beczki z debu francuskiego sa najlepsze bo maja pory na tyle male by nie przeciekalo i na tyle duze by powietrze przechodzilo ....... Okolice Mendozy sa najbardziej znane z Malbeca (bardzo nam smakuje i dlatego najczesciej je tu pijemy, w Europie nie zbyt popularne, Francuzi nazywaja je Cote) i Tempranillo. Na zakonczenie poszlismy na 5 daniowy obiad – pyszny. Swieta spedzilismy w Mendozie – ale to udokumentowalismy w poprzednim blogu.


Vina del Mar w Chile – nadmorska stolica Chile. Liczy 310tys mieszkancow – wiec jest to dosc duze miasto, do nas zbytnio nie przemawialo. Tylko czesc miasta polozona jest nad piaszczysta plaza, druga polowa jest kamienista. Jest troche zieleni ale jak na nasze gusta za duzo betonowych wiezowcow (10 pietrowych). Rowy czy Ustka maja wiecej apelu jak dla nas. Mnostwo restauracji – szczegolnie popularne sa meksykanskie.



Santiago w Chile – ostatnie 2 dni przed odlotem. Nam sie dosc podoba, duze miasto ale jakos tak nie czuc tej duzosci. Nie ma za duzo zabytkow do zwiedzania a ze mieszkamy w samym centrum i wlasnie zaczely sie odnizki poswiateczne dzis spedzilismy caly dzien na zakupach. Kupilismy pare rzeczy ale teraz bedziemy musieli wyglowkowac jak je zabrac bo nasze plecaki juz pekaja w szwach i wiecej rzeczy nie da sie zbytnio upchac. Wczoraj objedlismy sie sushi na kolacje a dzis za chwile idziemy na steka i Pisco Souer (tradycyjny drink tutaj podobny do Margarity). Na lunch jada tu sie hot dogi (z pomidorami i avokado). Jutro rano wybieramy sie na gore widokowa a potem lotnisko.


Nastepna relacja z Nowej Zelandii. Smutno nam bedzie nam stad wyjezdzac .........

Mendoza

The province of Mendoza is best known of the wine region of Argentina with numerous vineries producing excellent Malbec, Tempranillo and Savinion.
After finishing the Patagonia trip we left Santiago the next day and took a bus across the Andes through the border back into Argentina towards Mendoza. The city of Mendoza is quite a pleasant place, quite green with some pretty parks and tree-lined streets. For most of the people it’s a base for exploring the wineries, trekking into the Andes or getting involved in adventure sports such as white water rafting.


We arrived quite tired after our busy Patagonia trip and it was great to spend a couple of days relaxing, planning the rest of our stay in South America and getting ready for spending Christmas in Mendoza. Highlights from this part of our journey:
Trip to the National Park for a view of Acocangua – the highest peak in America and the highest mountain in the world outside the Himalayas. At 6959 meters it’s a monster, although relatively easy to ascend without technical climbing. The ascent usually takes 2-3 weeks starting from the small town of Puenta del Inca at an altitude of 2758 meters. In Puente del Inca there is also acient baths.

Our trip to the winery Bodega Familia Zuccardi, which is well know from producing some excellent Malbec and Tempranillo in a form of it’s Z and Q ranges and the popular Santa Julia range. It was a nice way to spend a day with a winery tour, wine tasting and a full 5 course lunch.

Wigilia - Cristmas Eve

Wigilia w stylu Polskim w naszym apartamencie w Mendoza, Argentina
Choinka troche nietypowa no i 32 stopnie na dworze - dobrze ze klima dziala. Mikolaj o nas nie zapomnial i dotarl z malymi prezentami.

Xmas eve in our appartment in Mendoza, Argentina. Xmas tree is not very typical and there is 32 centigrade outside (good that aircon is working). Father Xmas didn't forget about us and left us few small presents.

12 potraw (po wliczeniu wina, soli, chleba i deserow)

We had 12 dishes as per polish tradition (incl wine, salt, bread and deserts)

Wino w stylu Argentynskim

Great argentinian wine

Patagonia - Part 2

After all the excitement of seeing the famous Perito Moreno Glacier in the evening we headed down to one of the most famous local restaurants which served a traditional Argentinean parilla (gril). The meat feast was great and the wine – Altas Cumbers Malbec matched it very well and was one of the best wines we had in Argentina.
Early the next morning we boarded our trusted bus, fittingly called Peggy, and headed towards El Chalteen in the Fitzroy National Park to see some more mountains and glaciers (and of course for more steak and red wine).

On the way we stopped at Hacienda La Leona, which was a place the famous bank robbers Butch Cassidy and Sundance Kid escaped to from America to be eventually caught in Bolivia.

In the Fitzroy National Park we decided to try and organized 25km round trip trek to the Glacier Grande at the foot of Mount Fitzroy and try some ice climbing and zip-lining across a river. It was great fun even if it left us a little bit tired. Nothing that a good steak and plenty of good Malbec could not sort out, though.








After leaving Fitzroy our trip continued through the Patagonian steppe to Bariloche with an overnight stop at the town of Perito Moreno.
Bariloche is located in the Argentinean lake district and was originally the location of many immigrants from Switzerland and Austria, which is reflected in it’s Alpean architecture. The town is famous from it’s chocolate, which we had plenty of opportunities to taste. Bariloche reminded us a little bit of Chamonix.
In the morning we went Trout fishing in one of the lakes surrounding the town in pristinely clean waters. The trip was successful and we’ve managed to come bask with a nice Trout, which we had cooked for dinner by a local restaurant.



After leaving Bariloche we drove though a mountain pass back into Chile to the town of Pucon.
For me Pucon was the favorite place during this trip – a small, relaxed town focused on adventure sports. It reminded me of Queenstown, New Zealand.
We had 2 full activity packed days in Pucon, starting with the live Villarica volcano climb, where we trekked up the icy slopes to the edge of the crater in our crampons and than descended most of the way by sliding down on our bums – great fun.
The next day Alex went with the rest of the group for some white water rafting while I rented a brand new mountain bike and rode for 120km exploring the local scenery.



Sadly the next day it was time to leave Pucon, although we even considered staying longer, and we drove 800km to Santiago de Chile.
It was a little bit strange to be back in a big city after 3 weeks of traveling through wilderness, but Santiago turned out to be quite pleasant for such a big city with many good restaurants and parks and quite a European feel.
Unfortunately this is where our trip had to end it we had to say good byes to all the friends we made on the trip.

Patagonia - Part 1

We’ve just finished our Patagonia trip which took us almost 3 weeks. This time we traveled as part of an organized tour managed by an Australian company Tucan Travel. We were in a small group of 11 people and had quite a lot of freedom to do the activities we wanted at our own pace, which was great. It was strange at first to travel in a group and not have to worry about accommodation and transport, but we had a great time and it would have been difficult on our own to see all the places we went to.

The trip started at the furthest southern town in the world – Ushuaia. What used to be a frontier type of place is now a pleasant and quite a touristy place. Most people are attracted there as a departure point for a trip to Antarctica, but there are also opportunities to see sea lion and penguin colonies, take a trip across the Beagle Channel made famous by Charles Darwin, visit the Tierra del Fuego national park or even climb to the top of a nearby glacier.

After spending 3 nights in Ushuaia we made our way North across Tierra del Fuego (The Land of Fire), crossing the Magellan Strait and stopping at Rio Grande. Rio Grande is a frontier town and an old air base, which was used heavily during the Falklands war. There are numerous memorials as a reminder of the war and all the maps show Falklands as part of Argentina. Needles to say we tried not to mention the war to any locals.
From Rio Grande we crossed the boarder into Chile, stopped for lunch at a penguin colony and arrived at Puento Arenas – a small duty free port located on the shores of the Magellan Strait.

Leaving Rio Grande early in the morning we headed for 3 nights of camping in the Torres del Paine (The Blue Towers) national park. The park is quite spectacular (and quite enormous) and offers endless walks, boat trips, horse riding and plenty of opportunities to see native wildlife including Guanacos, Condors, Eagles, Falcons and not so native Skunks. The camping was great fun despite fairly cold weather the notorious Patagonian wind and the days were packed with activities leaving evenings to drink wine and unwind.

After leaving Torres del Paine we took a long drive through the dry and windy Patagonian plains stopping on the way for some wine tasting at Laguna Azules and stopping overnight at Puerto Natales.

Puerto Natales is a small town with only a few houses and not much to do so the wine tasting continued though the afternoon and into the early hours. It wasn’t easy getting up the next morning especially as it was another long drive day, but the thought of one of the best steaks in Patagonia on arrival at El Calafate kept us on track.

El Calafate is a fairly modern and touristy town and the base to visit the magnificent Perito Moreno Glacier. The next morning we took an organized trip to see the glacier. I had great expectations of this day having read quite a bit about the glacier on the internet, but the view of the glacier was beyond all expectations. The glacier is a part of the glaciers national park – the 3rd largest mass of ice on Earth (after Antarctica and Greenland) and is one of the few glaciers with in balance, meaning that the the growth of the ice is equal the loss due to melting. The glacier moves on average 1.5m per day and during the day huge chunks of ice calve into the lake. Approximately every 3 years the pressure of the water between the two lakes causes a huge breakage of a part of the glacier.

The second part of the trip coming soon in the next update ...

Patagonia - 3 tydzien (Polski)

Nasza zorganizowana wycieczka dobiegla konca – znow trzeba przestawic sie na jezyk migowy i zaczac myslec.

BARILOCHE – polozone w Argentynie w krainie jezior, siedziba emigrantow z Szwajcarii/Australii co widac po na kazdym kroku (prawie jak w Alpach) – drewniane domki, mnostwo sklepikow z czekoladkami polozone nad jeziorem otoczonym gorami porosnietymi sosnami z bialymi szczytami. Droga do Bariloche byla jak do tej pory najbadziej dech zapierajaca – przydrozne rowy i laki porosniete sa fioletowym lubinem, ktory wygladal przepieknie w sloncu. Michal wybral sie na polow pstraga – niestety nic nie zlapal, udalo sie to tylko jednej osobie z naszej grupy.

PUCON w Chile – piekna mala miejscowosc z mnostwem restauracji, sklepow ze sprzetem sportowym i biur turystycznych. Mieszkalismy w apartamentach z wlasna kuchnia w pokoju (najlepsze mieszkanie jak do tej pory) – wiec przez 2 noce delektowalismy sie domowymi obiadkami. Spedzilismy tu 3 noce (2 dni). Nad miastem goruja wulkany pokryte sniegiem ziejace dymemy (jak kominy).
W pierwszy dzien wspinalismy sie na wulkan Villarica 2.800 mnpm – na druga czesc wspinaczki musielismy zakladac raki na buty. Na wyprawe dali nam specialne buty nieprzemakalne, spodnie, bluzy, raki, toporki do lodu i kaski – wygladalismy jak wycieczka ze szkoly w mundurkach. Krater – gleboka dziura z ktorej unosi sie dym, slychac jak sie cos bulgocze w sroku. Lawy niestety nie widzielismy – przestala leciec jakis miesiac temu ale mowia ze wkrotce zacznie bo wulkan sie robi glosnawy. Zejscie bylo najlepsze – zjezdzalo sie w dol po sniegu na tylku – predkosc zjazdu regulowalo toporkiem. Wyprawa na wulkan byla zdecydowanie najlepsza wyprawa podczas tego wyjazdu – w polowie tylek bolal i malo nam nie odmarzl ale smiechu i ubawu bylo mnostwo.
W drugi dzien rano ja pojechalam na sply pontonem po rzece z kaskadami i malymi wodospadami – zbytnio nie wiem jak sie dalam na to namowic, gdyz plywac nie umie i wody sie boje. Odwazylam sie nawet skakac z kamienia do glebokiej wody (mielismy wszyscy kamizelki) ale tak bylam zestresowana ze jak wyplynelam na powierzchnie to dalej mialam oczy zamkniete i wstrzymany oddech (wszyscy mieli ubaw z tego). Michal w tym czasie poszedl jezdzic sobie na rowerze gorskim (82km). Po poludniu razem poszlismy na rower (40km) razem z chlopakiem od nas z grupy. Niestety w polowie drogi koledze odpadlo pedalo wiec jechal na rowerze pedalujac jedna noga przez prawie 5km po zwirze. Na glownej drodze (19km) Michal znalazl jakis sznurek i przyczpil kolege do siebie – wygladali jak smieszny tandem ale zasuwali calkiem szybko takze nie moglam za nimi nadazyc (moje wytlumaczenie bylo ze oni pedalowali 3 nogami a ja tylko 2).

Wczoraj byla ostatnia noc naszej wycieczki - spedzilismy ja w Santiago. Dzis jestemy w Mendozie w Argentynie – kraina winiarni. Jutro idziemy sie rozejrzec po miescie - moze tu spedzimy swieta. Odezwiemy sie przed swietami ......

Patagonia - 2 tydzien (Polski)

Od tygodni przemieszczmy sie co pare nocy wiec mamy wprawe w pakowaniu plecakow – juz idzie nam to szybko i sprawnie. Michal ciagle zafascynowany jest stekami (duze i smaczne), wino tanie. Lazienki tu maja dziwne ustawienie – czesto prysznic i toaleta sa razem za zaslona prysznica wiec nie ma szans by wziac prysznic i nie zmoczyc papieru.

PUERTO NATALES - po 3 dniach wloczenia sie po Torres del Paine, spania na kampingu w namiocie na materacu, z ktorego ciagle uciekalo powietrze wrocilismy do cywilizacji - male miasteczko utrzymujace sie glownie z turystow zatrzymujacych sie w drodze do Torres del Paine (parku narodowego). Bylo fajnie ale zimno – lato dopiero sie zaczyna wiec nie ma sie co dziwic.

LODOWIEC PERITO MORENO – baza do zwiedzania bylo El Calafate – urocze turystyczne miasteczko z mnostwem pieknych restauracyjek i sklepikow z pamiatkami. Mieszkalismy w super hotelu z kuchnia wiec po raz pierwszy od dlugiego czasu ugotowalismy sobie kolacje – mala przerwa od ciaglego jadania w restauracjach. Lodowiec Moreno jest jeden z 3 nietopiejacych lodowcow – 30km dlugosci, 5km szerokosci, 60m wysokosci. Widzielismy dosc duzy kawalek lodowca odlamujacy sie i wpadajacy do jeziora – huk przypomina lecacy helikopter. Dziennie przesuwa sie okolo 2m.

FITZ ROY – czesc lodowcowego narodowego parku – najwyzszy szczyt ma 3,128 m. Zatrzymalismy sie w El Chalten – malenka miejscowosc polozona w dolinie, ktora stara sie zmienic z dziury w oaze turystyczna – w poblizu nic nie ma poza pieknymi widokami i gorami. Tu po raz pierwszy probowalismy sil w spinaczce po lodowcu (na zdjecciu). Po 4 godz marszu dotarlismy na lodowiec gdzie przez pare godzin lazilimy po lodzie i probowalismy sil w wspinaczce. Dziwnie sie chodzilo z rakami na butach – ciekawy wynalazek te raki ale chodzi sie inaczej np. zchodzac w dol trzeba stopy stawiac prosto a nie pod skosem jak zazwyczaj sie robi chodzac po gorach. Wlazenie na pionowa tafle lodowca wyglada znacznie latwiej w tv niz w rzeczywistosci.

Po 2 dniach jazdy przez pustynie Patagonska dotarlismy do Bariloche w krainie jezior – siedziba emigrantow szwajcarkich/austryjackich – przepiekna miejscowosc, nie do opisania krajobrazy i mnostwo sklepow z czekoladkami. Wiecej wkrotce .... Michal dzis poplynal na polow ryb na przynete - jak sie uda to bedziemy mieli pyszna kolacje zlowiona przez Michala

Patagonia - 1 tydzien (Polski)

Patagonie postanowilismy zwiedzic w zorganozowanej grupie i jak na razie jestesmy bardzo zadowoleni – nie trzeba sie martwic o mieszkanie, dogadywac na migi i martwic sie jak dojechac. Lot malym samolotem z Buenos Aires trwal 3 godziny (3,600 km) – widoki przecudne ale troche pietra mielismy jak pare razy krecil kolka podchodzac do ladowania i kolyszac sie mocno z boku na bok. Nasza wycieczka trwa 21 dni i jedzie z Ushuaia do Santiago. Potrozujemy zolta przerobiona ciezarowka, grupa liczy 11 osob (3 starsze osoby, reszta w naszym wieku) – jest zabawnie i jak na razie bezkonfliktowo.

USHUAIA w Argentynie (3 dni) – najbardzie na poludnie wysuniete miasto na swiecie, skad wyrusza wiekszosc wypraw na Antarktyke. Pieknie polozenie – miasto 40 tys nad oceanem otoczone gorami pokrytymi sniegiem. Przeszlismy 20km po Tierra del Fungo Parku – nadmorski park narodowy z trasami wzdluz oceanu i lasow z rzekami pelnymi bobrowych tam. Wlazilismy na maly pobliski lodowiec (Martial) – zastala nas tam wichura ze sniegiem wiec zbiegalismy w dol ile sil w nogach mielismy. Bylismy na wycieczce statkiem po Beagle zatoce – ogladalismy male pingwinki i foki.

RIO GRANDE & PUNTO ARENAS (2 dni) – jadac na poloc nocowalismy w tych dwoch miastach. Rio Grande bylo baza lotnicza podczas wojny o Falklandy. Punto Arenas jest w Chile – przyjemna mala miejscowosc ale przybylismy w niedziele wiec wszystko bylo pozamykane.

TORES DEL PAINE (3 dni) – park narodowy w tlumaczeniu Wieze Niebieskie (tak nazywa sie najwyzszy szczyt). Spedzilismy tam 3 dni na kampingu w namiotach – troche zimno ale wrazenia super. Jezdzilismy konno – poraz pierwszy w zyciu i dalej jestemy pod wrazedniem. Pelni strachu wsiedlismy na konia, jezdzilismy przez 2 godz przez pola, brzegiem jeziora, bagnem, mokradlem a potem przez las. Widoki byly super i bylismy peni podziwu dla konia. W nastepny dzien wczesnym rankiem poszlismy ogladac Tores del Paine – najwyzszy szczyt – 18km ale widok niesamowity (na zdjeciu). W nastepny dzien wiecej chodzenia do doliny Frances – 24km – wzdluz jeziora, kamieniach polodowcowych, urwiskiem, lasem – widoki przecudne ale zrobienie calego szlaku zajelo nam 7 godz i ostatnie 3km musielismy biec by zlapac ostatni prom. W ostatni dzien wyjezdzajac zatrzymalismy sie w pary widokowych miejscach i mielismi smakowanie wina w przepieknej scenerii. Nogi troche bola (nawet Michal bo nie poszedl na trening) ale warto bylo – widoki pozostana nam w pamieci na dlugo.

Jest fajnie ale czas za szybko leci i az wiezyc sie nie chce ze tydzien juz za nami. Zostala nam juz niecaly miesiac w Ameryce Poludniowej. Jeszcze troche atrakcji przed nami – park lodowcowy z Moreno lodowcem, wspinaczka na aktywny wulkan Villarrica.....

Buenos Aires

After a long bus ride from Iguaçu Falls we arrived in Buenos Aires in the morning to some really cold weather. Instead of staying on we decided to head down further South to the town of Mar del Plata. Mar del Plata is a medium size sea-side town where many Argentineans spend their summer holidays – essentially the local equivalent of our Blackpool. As it turned out the season had not started yet so the town was a little quiet with some of the restaurants and hotels still closed while the ones that were open were actually quite busy. The weather has surprised us with the temperature dropping from 37C in Iguaçu down to about 10C in Mar del Plata. I guess this was due to some very strong southerly winds blowing right through from the Antarctica, reminding us how close to the South Pole this place really is. After 3 days of walking around, doing some running and drinking good wine and eating steaks in the evening we took a bus back to Buenos Aires.
We arrived in Buenos Aires on a Friday afternoon and found out that all of the hotels that we we’re considering staying at were fully booked. After 4 hours of searching eventually we’ve managed to find a hotel for 3 nights. It first it looked like a place that may rent rooms by the hour, but it turned out to be OK, except for the moldy bathroom and the inclusive breakfast.
Buenos Aires is a big city and a very diverse one. Homeless people washing their clothing in the morning in the park fountains contrast against expensive hotels and restaurants. The city itself reminded me of Madrid, though many people like to compare it to Paris. Tango seems to be the traditional tourist attraction here and to comply with the touristy recommendations we’ve even attended a tango dinner show for 2 nights in a row. It was an interesting experience and the dancers are definitely expert (and some of them quite pretty too), but the experience is a bit touristy, although we saw quite a few local people the second time.
The city is certainly busy, certainly during rush hour and at night when the many restaurants fill up. Most people eat quite late and the restaurants don’t get busy until about 11pm, especially at weekends, so we’ve been eating steak and drinking wine till the morning hours most nights – an interesting experience, even if not particularly conductive to weight loss.
I found running to be a problem in Buenos Aires – most streets narrow and busy with people rushing around and parks outside the Palermo area are very few. On Sunday, however, the Palermo parks turn into running tracks with many people evidently trying to burn the excess calories gathered during the week from eating all the meat and all the wine drank. Last Sunday there was even a 10k race in Palermo, which I definitely would have been tempted to do if it wasn’t for the 20k that I already had run in the morning and the last of the 20 peso entry fee which I did not have on me.
Altogether we spent 7 nights in Buenos Aires, but we needed a break from the big city life so we headed to Uruguay’s capital of Montevideo for 3 nights of luxury 4 star accommodation in the middle of our Buenos Aires visit. Montevideo turned out to be a very pleasant, easy going city. Surprisingly it seemed more European than Argentina and it was a nice break from the intensity of Buenos Aires. During our stay Uruguay played Brazil in the South America world cup qualification football game, which we watched in a local pub. It was great to experience the local atmosphere with the public divided into Brazil supporters and Uruguay supporters. Unfortunately for the locals after gaining an early lead Uruguay lost 1:2, which cooled the atmosphere a little.
Overall a fantastic 10 days in Buenos Aires and Montevideo and finally we are starting to feel more relaxed and relieved of the stress and tiredness of the last few years of work and Ironman training.

We’ll be in touch soon.

Buenos Aires (Polski)

Buenos Aires – betonowa jungla upiekszona skwerami, parkami i pieknymi na fioletowo kwitnacymi drzewami. Centrum to glownie stara zabudowa – wysokie sufity, duze okna i male balkoniki. Komunikacja miejska jest super rozwinieta i tania, parkingi drogie a drogi szerokie i zazwyczaj jednokierunkowe – nawet w godzinach szczytu korkow nie ma. Cetrum miasta w weekendy zamiera (nie widzielismy jeszcze centrum tak duzego miasta tak opustoszalego) – sklepy sa pozamykane i poza paroma turystami i mala iloscia otwartych restauracji jest pusto. Obzerza miasta w weekendy ozywaja – skwery poza centrum przemieniaja sie w targi, z przepelnionych kafejek dochodzi muzyka a na ulicach tancza tango. Restauracje maja wiele charakteru, serwuja zazwyczaj steki i zyberka w najprzerozniejszymi dodatkami ale wieczorem zaczynaja sie zapelniac dopiero po 22 (nasze zoladki jeszcze nie przywykly do tach poznych obiadow).
Buones Aires stoi dosc wysoko w rankingu turystycznym i nie ma co sie dziwic. Miasto ma urok i fajna atmosfere. Nie ma za duzo muzea/galerii ale wkloczenie po starych ulicach ma swoj urok – kazda dzielnica jest inna.
Piszemy ten blog z Ushuaia (3650km na pld) – male miasteczko (40tys) otoczone gorami pokrytymi sniegiem. Stad wyrusza wiekszosc wypraw na Arktyke. Jutro wyruszamy na 3 tygodniowa wycieczke przez Patagonie konczaca sie w Siantiago. Jest juz po 22 a jeszcze jasno – ciekawe kiedy robi sie ciemno.

Montevideo-Urugway (Polski)

Po 3 dniach spedzonych w Buenos Aires postanowilismy na 3 dni pojechac do Uruguayu do Montevideo. Potem wrocic na pare dni znow do Buenos Aires zamim wyruszymy na zwiedzanie Patagonii.

Montewideo okazalo sie bardzo czystym i przyjemnym miastem i odnieslismy wrazenie ze jest bardzo Europejskie. Mimo ze ma 1 mln ludnosci to ruch nie jest za duzy i mieszka sie tu przyjemnie. Jest nawet niewielka plaza ale niestety woda mocno brazowa - nie wiemy czy brudna czy zagloniona. Miasto wydaje sie bezpieczne, nie widac bezdomnych i mimo, ze na ulicach jest mnostwo straganow to ludzie nie sa natarczywi i natretni.

Ciekawy obyczaj: prawie wszyscy (mlodzi i starsi) tu chodza z termosami z ciepla woda po ulicach i pija mate. Mate to stymulant troche slabszy od kawy ale lagodniejszy dla zoladka - przypomina zielona herbate. Pije sie to w specjalnych drewnianych kubkach - przypominaja pol luski od kokosu przez metalowa slomke zakonczona siateczka.

Skusilismy sie nawet na 4* hotel - jakis taki tani znalezlismy na internecie wiec bylismy troche podejrzliwy ale okazal sie calkiem fajny w samym centrum. Mial nawet malutka silownie co uszczesliwilo Michala niesamowicie i codziennie spedzal godzine pedalujac tam na rowerze. Przyjazd tu byl dobrym pomyslem - ostatnia odrobina luksusu zanim udamy sie do Patagonii na 3 tygodnie.

Mar del Plata (Polski)

Po calonocnej podrozy w autobusie z lezacymi siedzeniami, gdzie serwowali nam szampana dotarlismy do Buenos Aires – bylo tu tak zimno, ze jak wysiedlismy z autobusu w krotkich spodenkach to wszystkie wlosy nam na baczosc stanely (na wodospadach bylo 37 a w Buenos Aires 11). Po krotkim namysle postanowilismy jechac dalej na poludnie i tak to wyladowalismy w Mar del Plate – 400km na poludnie od Buenos Aires.
Mar del Plate jest stolica letnia – masy Argentynczykow jada tam co lata na wczasy i jest to troche odpowiednik naszego Gdanska i Leby/Ustki. Miasto jest dosc nowoczesne i najczyszcze jakie do tej pory widzielismy ale jest stosunkowe mlode wiec nie ma tam za duzo zabytkow i starej architectury. Plaza jest szeroka ale piasek jest troche zwirowaty. Jest to przyjemne miejsce ale troche pozbawione charakteru. W dzien jak swiecilo slonce to bylo ok ale wieczory byly zimne. Zmuszeni bylismy powyciagac nasze spodnie i anoraki i pozegnac sie z klapkami i krotkimi spodenkami. Restauracje serwuja pyszne ryby w najprzerozniejszych sosach z duszonymi ziemiakami (pierwszy raz od wyjazdy jedlismy duszone ziemiaki – smakowaly wysmienicie). Wino jest tu dobre i tak tanie, ze ciezko nie zamowic butelki do obiadu. Nasze zoladki jak do tej pory nie przystosowaly sie do tutajszych obyczajow – na sniadanie jest tylko kawa i slodki rogalik. Restauracje otwieraja dopiero kolo 20.30 a tlocznie zaczyna sie robic w nich kolo 22.
Wczoraj przyjechalismy do Buenos Aires – jak do tej pory najciezsza proba dla nas. Wyglowkowanie jak kupic bilet w autobusie zajelo nam prawie godz (rozmienienie pieniedzy na drobniaki tez okazalo sie problemem) . Jak juz dotarlismy do centrum to okazalo sie, ze wiekszosc hoteli jest pelna wiec mielismy kolejna przeszkode do pokonania. Michal dzielnie biegal i szukal nam noclegu a ja siedzialam i pilnowalam naszego dobytku w postaci 2 plecakow 20kg. Po przeszlo 3 godz biegania Michalowi wreszcie udalo sie znalesc hotel w ktorym dalo sie mieszkac. Wieczorem w nagrode za ten caly wysilek Michal zjadl prawdziewego Argentynskiego steka (smielismy sie, ze wyglada jak cwiartka krowy – W Londynie z tego steka to by przynajmniej 4 zrobili). Dzis niedziela – idziemy zwiedzac Buenos Aires i jak dobrze pojdzie to moze uda nam sie pojechac na pare dni do Montevideo w Urugwaju. Pogoda sie ocieplila – jest kolo 20 stopni wiec dobre warunki do zwiedzania.

Iguaçu Falls

Today I’m writing this sitting in my first class seat on a long distance bus to Buenos Aires. A pleasant experience with fully reclining seat-beds and champagne served with dinner.
Last night, for the first time, we’ve experienced a proper sub-tropical electrical storm. Quite a spectacle, like nothing I’ve seen before. The night sky was simply alight for hours with multiple back to back lightnings and quite bizarrely it was all completely silent. Afterwards the heavens opened and the rain came down so heavily that quite literally it transformed roads into little rivers of flowing water.
On the way from Florianopolis we stopped for a couple of busy days at Iguaçu Falls, one of the wonders of the world. We had 2 nights at Foz Iguazu on the Brazilian side where we had a panoramic view of the falls and 1 night at Puerto Iguazu on the Argentinean side where we had a closer look at the most important parts of the falls and took a river boat close to the falls to get completely soaked. The Brazilian view of the waterfalls was our favourite, even thought most of the falls actually reside in Argentina, but the panoramic view from the Brazilian side is quite spectacular. The Puero Iguazu town is, hoverer, much friendlier and nicer than Foz and you can get a feel for the difference between Argentina and Brazil immediately after crossing the border.
Apart from al the excitements of the waterfalls viewings we’ve been reasonably busy since last update: we visited the Itapu dam (the biggest water electric plan in the world), which was a little bit disappointing, crossed the boarder into Paraguay for a couple of hours, which was even more disappointing. On the last day in Florianopolis I’ve tripped and fell over on the run so my running has not been going well since, but managed 11k yesterday so hopefully things will be better now. Weight is staying fairly constant.
Hope things are well back home.

See you.

Iguacu Wodospady (Polski)

Iguacu Wodospady – na granicy Brazylii i Argentyny – 3km szerokosci (20% nalezy do Brazylii, 80% do Argentyny).
Z Brazylijskiej strony widac piekna panorame wodospadow (za szerokie by zmiescic sie na jednym zdjeciu). Jest tam dosc fajna aleja spacerowa 1.2km – tak nam sie podobalo, ze przeszlismy ja 2 razy i spedzilismy tam 5 godz. Siedzac i podziwiajac.
Z Argentynskiej strony nie ma az tak pieknych widokow ale jest duzo tras spacerowych, mnostwo pomostow obserwacyjnych i mozna podejsc blisko wodospadow. Oczywiscie zaliczylismy wszystkie punkty widokowe. Szum wody jest niesamowity i masa/predkosc niesamowita ale oglada sie to fragmentami wiec nie widac tego piekna i ogromu co ze strony brazylijskiej.
Jestesmy juz w Argentynie – jutro ruszamy do Buoness Aires. Prawda jest to co wszyscy nam mowili – jest tu duzo taniej niz w Brazylii. Z tego tez powodu postanowilismy zaszalec i zafundnac sobie 1sza klase w autobusie do Buoness Airess (20 godz jazdy, siedzenia lezace jak 1sza klasa w samolocie i daja drinki/jedzenie). Negatywna strona jest fakt, ze po portugalsku to przynajmniej w przyblizeniu wiedzielismy co zamawiamy w restauracji a w Argentynie bedziemy musieli sie uczyc od nowa – ale to jest ekscetujaca czesc podrozowania – nigdy nie wiadomo co na talerzu wyladuje. Obyczaje tez tu sa inne – sniadanie sklada sie tylko z kawy, lunch przed 13 i duzy obiad po 21. Jak do tej pory Argentyna nam sie znacznie bardziej podoba niz Brazylia – aby tak dalej.
Do uslyszenia z Buoness Aires.

Paragway & ITAIPU electrownia (Polski)

Po calonocnej podrozy dotarlismy do Foz du Iguacu, polozonego bardzo blisko granicy Brazylii, Argentyny i Paragwaju. Jak przystalo na prawdziwych turystow ruszylismy od razu na zwiedzanie.
Paragwaj jest wlasciwie po drugiej stronie rzeki Parana wiec wystarczy tylko przejsc przez most. Miejsce nie jest zbyt sympatyczne – duzo kradziezy, napadow, narkotykow itd... ale ma niesamowicie tanie rzeczy wiec wszyscy Brazylijczycy chodza tam na zakupy (szczegolnie sprzet techniczny). Nam ciezko bylo sie patrzec na te wszysktkie buty sportowe za bezcen ale niestety nie mamy miejsca w placaku by je wozic przez nastepne 4 miesiace.
Itaipu jest najwieksza elektrownia wodna na swiecie – wysokosc = 65 pietrowy wiezowiec, a beton uzyty wystarczyl by na wybudowanie dwupasmowej autostrady z Moskwy do Lizbony.
Wlascicielka kwatery, w ktorej mieszkamy mowi swietnie po polsku – starsza pani urodzona tutaj, rodzice jej wyjechali w latach 30-tych. Chyba mielismy specialne wzgledy bo zaproponowala nam jajka na sniadanie mimo, ze nie byly one oferowane innym.

Florianopolis

After leaving Ilha Grande we stopped for a day at Parati on the way to Sao Paulo. It was a nice way to break up the long bus journey, but Parati, touted by tourist guides as an “old historical town” was somewhat disappointing. We walked around and had a lovely dinner, but in the end there was not much to see there.
The next day we took the 6 hour bus journey to Sao Paulo. The city was actually a bit of a surprise. It was a bit of a concrete jungle, but at the same time it felt fairly safe (unlike Rio) and quite European. To prove the point we even had a meal at McDonald's! It also seemed like a city of contrasts with some expensive restaurants and hotels and a lot of homeless on the streets. Overall a much more positive experience than what we expected.
On Sunday we left the city on an overnight bus to Florianopolis – the home of the Brazilian Ironman race. Except that, as it turned out, the race does not actually take place in Florianopolis, but in the North part of the Santa Caterina Island with the start on the lovely beach of Jurere. 4 days on the Santa Caterina Island passed very quickly with long walks on some of the best surfing beaches the island has to offer and relaxing in our Pousada on the Santinho Beach. The highlight of these 4 days was our rental bike trip to Jurere along the Ironman race course, swim on the lovely beach and lunch at the upmarket Jurere town centre.
The Ironman course seems like it could be quite tough with some fair chop in the swim, a rolling bike course and a touch, hilly run in the heat. I’m not sure if I would go back to do it one day though – it’s a long journey and there are probably more appealing races to go to closer to home. It was great to see all the places, though.
Oh, almost forgot to mention – there was a big marathon on the island on Sunday…, unfortunately we arrived on Monday, otherwise no doubt I would have wanted to do it – just for fun…
Instead I’ve had to settle form my daily 12 km run in the morning.

See you.

Alex & Mike.

P.S.

This evening I've also discovered that in my Portuguese pronunciation whenever I was asking for a B&B I was actually saying “big ass”! Not cleaver…

Santa Caterina - Florianopolis (Polski)

Po 11-sto godzinnej jezdzie autobusem dotarlismy do Florianopolis – stolicy stanu Santa Catarina. Jest to wyspa/stan polaczona z ladem mostem. Miasto nie robi wrazenia – mimo, ze polozone jest nad oceanem to nie ma plazy a wzdluz wybrzeza biegnie ruchliwa dwupasmowka. Zawsze nam sie wydawalo, ze to tu odbywa sie Ironman ale okazalo sie, ze jest on 40km stad na polnocnym krancu wyspy w Jurere wiec pojechalismy na polnoc.
Mieszkamy w malym pensjonacie w Santhino 300m od pieknej plazy z wydmami. Pogoda ladna i dni szybko schodza na wloczeniu sie po plazy i odwiedzaniu pobliskich malych miasteczek. Wczoraj wynajelismy rowery i pojechalismy ogladac miejsce gdzie odbywa sie ironman (na drogach sa jeszcze znaki z ostatniego IM – na zdjeciu Michal na starcie roweru). Troche sie napedalowalismy (ja 40km a Michal dwa razy tyle bo nie moglam za nim nadarzyc po tych gorach wiec krazyl kolka wokol mnie) ale po powrocie to zimne piwo niesamowicie dobrze smakowalo. Dzis ostani dzien wloczenia sie po plazach bo jutro ruszamy w 16godz podrozy do Iglacu Wodospadow (pogranicze Paragwaju, Argentyny i Brazylii).
Ludzie sa bardzo mili – mimo, ze prawie nikt nie mowi po angielsku to jakos sie dogadujemy (oczywiscie z pomoca rak). Jemy rozne dziwne owoce i rzeczy – wiele z nich nie ma nawet odpowiednika w jezyku angielskim. Ku naszemu zdziwieniu buraczki sa bardzo popularne i czesto dodawane do kanapek. Swiezo wyciskane soki z najprzerozniejszych owocow kosztuja tyle co coca-cola. Sushi cieszy sie wielkim powodzeniem i nie ma tak astronomicznych cen jak w Londynie.